Shefqet Avdush Emini

Shefqet Avdush Emini: Performans Resminin Yenilikçisi ve Sanatının Yüzsüzce Çalınması

Sanat, kutsal bir yaratım eylemidir; gerçek bir sanatçının ruhunun ve zihninin bir yansımasıdır. Çağdaş sanat dünyasında, Shefqet Avdush Emini, performans resmi alanında en tanınmış ve en saygı duyulan isimlerden biridir. Sanatı, güçlü duyguların, enerjinin ve benzersiz hareketlerin bir şölenine dönüşen eşsiz bir yöntem yaratmıştır.

Ne yazık ki, büyük yenilikçilerde sıkça görüldüğü gibi, onun dehası sanatsal kimliği olmayan kişiler tarafından intihal edilmiştir. Emini’nin yaratıcılığını kopyalamaya çalışan bu bireyler, gerçek kaynağı tanımadan eserlerini kendilerine mal etmeye çalışmaktadır. Bu skandal olaylardan biri de Orhan Cebrailoğlu’na aittir. Cebrailoğlu, Emini’nin tarzını, tekniklerini ve hatta performansını çalarak bunları kendi sanatı gibi göstermeye çalışmıştır.

Shefqet Avdush Emini – Performans Resminin Öncüsü

Shefqet Avdush Emini, sıradan bir sanatçı değildir. O, geleneksel sanat normlarını sorgulayan ve resim sürecine yepyeni bir yaklaşım getiren bir vizyonerdir. Tekniği, dışavurumculuk (ekspresyonizm), spontane yaratıcılık ve tuval ile tam fiziksel etkileşim gibi güçlü unsurların bir birleşimidir.

Emini’nin Performansını Benzersiz Kılan Unsurlar

Boyayı tuvale fırlatma – Sadece estetik bir hareket değil, aynı zamanda içsel duyguların güçlü bir ifadesidir.

Kovayla su kullanma – Boyanın dinamik bir şekilde yayılmasını sağlayan, özel bir etki oluşturan yenilikçi bir tekniktir.

Ayakla resim yapma – Resme fiziksel ve ruhsal yeni bir boyut kazandırarak, tuvali bir oyun ve yaratım alanına dönüştürmektedir.

Balkon temizleme fırçalarıyla boyama – Günlük eşyaların sanatsal araçlara dönüştüğü tamamen orijinal bir yaklaşımdır. Resimle güçlü bir duygusal bağ kurma – Emini, eserinin bir parçasıdır; o, renklerin içine dalar ve onlar için ruhunun gıdası gibi bir his taşır.

Bu unsurlar, Emini’yi uluslararası sanat sahnesinde tanınan bir figür haline getirmiş, sanat eleştirmenlerinin, koleksiyonerlerin ve dünyanın dört bir yanındaki sanatçıların dikkatini çekmiştir.

Orhan Cebrailoğlu’nun Yüzsüz Hırsızlığı

2011/2012 yıllarında, Mısır’daki Uluslararası Sanat Sempozyumu’nda, Shefqet Avdush Emini, Orhan Cebrailoğlu ile ilk kez tanıştı. Daha önce onunla hiç karşılaşmamıştı. O dönemde Orhan’ın performans sanatıyla hiçbir bağlantısı yoktu.

Sempozyum sırasında Orhan, sürekli Emini’yi takip etti, ona hayranlıkla baktı ve ona duyduğu hayranlığı sık sık dile getirdi. Sürekli “Bravo, Maestro!” diyerek, Emini’nin tutkuyla ve tam bir özgüvenle performans sergilemesini şaşkınlık içinde izliyordu.

Lees meer >> | 172 keer bekeken

Njohja personale gjatë një vere shumë të nxehtë para disa vitesh në “Rings” në Prishtinë me Shefqet Avdush Eminin, i parapriu njohjes së mëtejshme të këtij personaliteti prej artisti e piktori të veçantë, të suksesshëm dhe shumë të njohur, që jeton dhe krijon në Holandë.

Pamja e tij pedante prej krijuesi, me një mjekër karakteristike dhe të bukur, lidhur me një tojë, të folurit e përqashëm dhe me kompetencë e elokuencë profesionale për artin e pikturimit linin mbresa në atë bisedë. Pikturat e tij në ekspozitat e shumta dhe të shpeshta në vende të ndryshme zinin vend në të gjitha mediat informative, gazeta, revista, si dhe në mediat online.

Qasja e Eminit ndaj artit mu bë e pashmangshme si një ritual i përhershëm. Ritual kënaqësie dhe estetike, që shijohet e përjetohet këndshëm e mahnitshëm.

Artin figurativ të këtij krijuesi e karakterizon intensiteti kreativ. Arsenali i veprave të tij është tejet voluminoz. Temat dhe motivet janë të shumta, në kohë dhe hapësirë universale. Me gjithë këtë universalizëm, arti i tij mban një fije fillese, e lindur diku në etninë dhe vendin nga vjen ky artist. Kjo fije sikur e mban lidhur këtë piktor me përkatësinë e vet kombëtare dhe atdhetare, jo si konservatorizëm dhe provincializëm, por si perspektivë, vizion dhe vlerë universale. E gjithë këtë e bën falë talentit, punës, njohurisë dhe mjeshtërisë së tij prej një krijuesi fenomenal. Piedestalin artistik ky piktor e ka arritur gjatë një zhvillimi gradual.

Empirikja e tij kreative kalon me sukses fazat dhe formacionet stilistike të pikturës dhe të artit figurativ në përgjithësi. Shefgeti është përfaqësues i denjë i rrjedhave stilistike të artit nëpër kohë. Nga realizmi, në kalim e sipër përmes nuancave të formave dhe rrymave të tjera kreative, ai hyn bindshëm dhe me shumë sukses në universin e impresionizmit ekspresiv, si formacion i poetikës aktuale në pikturë. Pikturën e këtij krijuesi e shquan unikja, përmes variacioneve të dendura dhe të ndryshme të ngjyrave. Gjatë pikturimit, peneli i tij është i mbushur me ngjyrë, ndaj arti i tij është intensiv. Koloriti i ngjyrave mbi pëlhurë ka një baraspeshë me një harmoni përmes kontrasteve të buta, që vijnë duke u theksuar më qartë te dy a tri ngjyra dominante. Ky artist shumësi e ngjyrave e derdh mbi pikturat e tij, të cilat janë peizazhe dhe portrete.

Peizazhet kanë prirje të abstraksionit, saqë të kujton titullin e librit poetik të Rr. Dedajt: “Gjërat që s’preken”. Arti piktoresk i Eminit është një sublimacion kontemplativ, që afron asociacione të shumta për shikuesin që ka sy dhe shije të arsimuar në këtë lëmë. Dendësitë figurative janë krijuar me mjeshtëri fine dhe mund të vërehen dhe zbërthehen ekskluzivisht nga recepienti kritik. Pra, semantika në pikturat e këtij autori është njëkohësisht semiotike.

Tematika në shumë piktura është referencë fiksioni, që përkon me postmodernizmin, metodë që sot përfshin të gjitha artet aktuale. Të gjithë këtë konglomerat elementesh artisti e sintetizon si esencë estetike me një durim, përkushtim e mjeshtëri prej një krijuesi të madh e që identifikohet me krijimet e veta. Siç thamë dhe më sipër, tek imazhet e pikturave të tij reflektojnë të gjitha ngjyrat e mundshme e që, nganjëherë, dominojnë e kuqja, e verdha, e zeza, por edhe e bardha dhe bluja. Këtyre ngjyrave dominuese ky artist u jep edhe nuanca të tjera, që koordinohen dhe harmonizohen bukur. Sfondi në këto piktura është gjithherë një dendësi ngjyrash, e thelbi metaforik bartet kryesisht në mesin e tij, jo si formë e dhënë qartë, por si një sinkronizim ngjyre me një kontrast të theksuar. Pra, në këto imazhe, mesi na del si embrion metaforik, drejt të cilit dendësohen ngjyrat, por gjithnjë duke i shërbyer asaj esenciale, siç është e bardha, që në disa raste na del shpend, si zog ose pëllumb.