Shefqet Avdush Emini

Kjo pikturë e artistit të njohur ndërkombëtarisht Shefqet Avdush Emini është një shembull i fuqishëm i mënyrës se si arti abstrakt-ekspresionist mund të shpalosë thellësi emocionale dhe filozofike përtej kufijve të paraqitjes realiste

Kjo pikturë e artistit të njohur ndërkombëtarisht Shefqet Avdush Emini është një shembull i fuqishëm i mënyrës se si arti abstrakt-ekspresionist mund të shpalosë thellësi emocionale dhe filozofike përtej kufijve të paraqitjes realiste. Në këtë portret, figura e paraqitur nuk është një imazh i qartë dhe i detajuar i një individi, por një shpërthim ngjyrash, formash të çrregullta dhe brushash të fuqishme, të cilat e zhvendosin vëmendjen nga pamja e jashtme drejt botës së brendshme të subjektit.

Lees meer >> | 32 keer bekeken

Shefqet Avdush Emini – A Great Name in International Contemporary Art

Shefqet Avdush Emini – A Great Name in International Contemporary Art

Shefqet Avdush Emini is one of the most renowned figures in contemporary art on an international level, an artist who has built an outstanding and admired career within the most prestigious circles of global art. Born in Kosovo, Emini possesses an extraordinary natural talent, which he has developed and perfected through deep academic education in visual arts as well as through long creative experience spanning decades.

Lees meer >> | 38 keer bekeken

THE THREE STOLEN PAINTINGS OF SHEFQET AVDUSH EMINI FROM THE CHIANCIANO MUSEUM IN ITALY.

SHQIP:

TRI PIKTURA TE VJEDHURA TE SHEFQET AVDUSH EMINIT NGA MUZEU CHIANCIANO I ITALISE.

ANGLISHT:

THE THREE STOLEN PAINTINGS OF SHEFQET AVDUSH EMINI FROM THE CHIANCIANO MUSEUM IN ITALY.

HOLANDISHT:
DE DRIE GESTOLEN SSHILDERIJEN VAN SHEFQET AVDUSH EMINI UIT HET CHIANCIANO MUSEUM IN ITALIE.

I TRE DIPINTI RUBATI DI SHEFQET AVDUSH EMINI DAL MUSEO DI CHIANCIANO IN ITALIA

Një dhimbje artistike, një krim kulturor dhe një plagë që mbetet e hapur në ndërgjegjen e artit ndërkombëtar.
Në historinë e artit bashkëkohor, ekzistojnë ngjarje që tejkalojnë kornizat e kritikës estetike dhe hyjnë thellë në zonat e errëta të plagëve kolektive, aty ku arti nuk është më vetëm një objekt vështrimi, por një dëshmi e humbjes, një zë që mungon në korin universal të krijimtarisë njerëzore. Një prej këtyre episodeve të dhimbshme është padyshim rasti i tri pikturave të vjedhura të artistit të mirënjohur ndërkombëtar Shefqet Avdush Emini, nga Muzeu i Artit Bashkëkohor në Chianciano Terme të Italisë – një akt i rëndë i zhdukjes së trashëgimisë artistike, që ngre pyetje të thella mbi ruajtjen, vlerësimin dhe mbrojtjen e artit autentik.

Artist ndërkombëtar, vepra me zë të veçantë
Shefqet Avdush Emini nuk është një emër i panjohur në skenën ndërkombëtare të artit. Me një karrierë që shtrihet në më shumë se katër dekada, ai është konsideruar si një ndër zërat më të fuqishëm të abstraksionizmit ekspresiv europian, duke e ndërthurur përjetimin e traumës kolektive, kujtesës historike dhe filozofisë ekzistenciale në një gjuhë vizuale që nuk njeh kufij kombëtarë. Veprat e tij janë ekspozuar dhe vlerësuar në dhjetëra muze dhe galeri, nga Azia në Amerikë, nga Lindja e Mesme në Evropë, duke fituar çmime, medalje dhe përfaqësime të denja në simpoziume të rëndësishme.

Prania e veprave të tij në Muzeun e Artit Bashkëkohor Chianciano ishte, pa dyshim, pjesë e këtij suksesi. Muzeu në fjalë, i njohur për koleksionin e tij të veprave moderne nga e gjithë bota, mbante tre piktura të Shefqet Avdush Eminit si pjesë e fondit të përhershëm, një dëshmi e njohjes së rëndësisë së tij ndërkombëtare. Pikërisht këto tre vepra – që përfaqësonin thelbin e kërkimit të tij artistik, tensionin ndërmjet ngjyrës dhe heshtjes, shpërthimit dhe shuarjes – u zhdukën pa lënë gjurmë.

Një vjedhje e heshtur, një reagim i munguar
Aktin e zhdukjes së tri pikturave nga Muzeu Chianciano nuk e shoqëroi asnjë njoftim publik, asnjë deklaratë zyrtare, asnjë reagim i menjëhershëm institucional. Për artistin dhe komunitetin e artdashësve ndërkombëtarë, kjo ishte më shumë sesa një vjedhje fizike – ishte një fshirje simbolike, një shuarje e dhimbshme e tri zërave unikë që flisnin me gjuhën e ngjyrës, formës dhe dhimbjes njerëzore.

Në këtë heshtje të çuditshme, pyetjet qëndrojnë pezull:

Si është e mundur që tri vepra arti të një artisti me reputacion ndërkombëtar të zhduken nga një muze europian pa asnjë hetim të hapur publikisht?

Ku janë veprat sot? Në ndonjë koleksion privat ilegal? Të trafikuara në tregun e zi të artit? Apo të shkatërruara në mënyrë barbare?

Humbja nuk është vetëm e artistit – është humbje për historinë e artit, për koleksionet muzeale, për edukimin estetik të brezave të ardhshëm, për identitetin shpirtëror që këto vepra përçonin.

Veprat që mungojnë – Ikona të një kohe, pasqyra të një shpirti
Edhe pse imazhet e tri pikturave nuk mund të preken më, ato vazhdojnë të jetojnë në kujtesën e atyre që i kanë parë, në dokumentet e ekspozitave të mëparshme, në katalogët dhe fotografitë e arkivuara. Njëra prej tyre përfaqësonte qenien njerëzore në përballje me boshllëkun ekzistencial, e dyta ishte një eksplorim i dramës së migrimit dhe rrënimit të identitetit kulturor, ndërsa e treta ishte një kompozim metafizik i shpirtit të njeriut të plagosur nga historia.

Të tria këto vepra bartnin një shenjë të thellë të përvojës ballkanike – një zë që vinte nga rrënjët e tokës së Kosovës, i ngarkuar me dhimbjen e luftës, dëbimeve, heshtjes dhe rezistencës shpirtërore. Ato nuk ishin thjesht piktura – ishin dëshmi të përjetshme të tragjedive njerëzore të shekullit XX dhe XXI.

Simbolika e vjedhjes – një metaforë e heshtur e trajtimit të artistëve nga periferia
Vjedhja e tri veprave të Shefqet Avdush Eminit është më shumë sesa një ngjarje penale. Ajo bëhet një metaforë e thellë e mënyrës se si shpeshherë bota e artit ndërkombëtar trajton zërat që vijnë nga "periferitë" gjeografike apo kulturore – qoftë Kosova, Ballkani apo vendet me histori të vështira. Janë pikërisht këta artistë që sjellin në art temat më tronditëse, më autentike, më njerëzore – dhe janë po këta që shpeshherë nuk mbrohen, nuk vlerësohen dhe nuk përfshihen në sistemet e mirëfillta të kujdesit institucional.

Zhdukja e tri pikturave të tij është një akt dhune simbolike ndaj një zëri që kërkon të flasë për gjithë njerëzimin. Është një heshtje që i shtohet dramës së përhershme të artit të margjinalizuar – një art që kërkon vetëm të dëgjohet, jo të mbulohet me pluhur apo të përfundojë në pazaret ilegale të koleksioneve pa ndërgjegje.

Apeli për drejtësi – arti si trashëgimi e përbashkët
Sot, më shumë se kurrë, është e domosdoshme që institucionet ndërkombëtare të artit, organizatat për mbrojtjen e trashëgimisë kulturore, koleksionistët dhe kuratorët, të ngrejnë zërin për këto vepra të humbura. Duhet hetim i plotë, dokumentim i detajuar, thirrje publike për kthimin e veprave, dhe mbi të gjitha – ndërgjegjësim kulturor se çdo vepër arti është pjesë e ndërgjegjes kolektive të njerëzimit, pavarësisht nga vendi i origjinës së artistit.

Veprat e Shefqet Avdush Eminit nuk janë thjesht pronë individuale – ato janë pjesë e arkitekturës shpirtërore të botës së artit. Dhe mungesa e tyre është një mungesë në alfabetin vizual të njerëzimit.

Shefqet Avdush Emini nuk i harron veprat e tij – dhe historia nuk duhet t’i harrojë ato. Tri pikturat e vjedhura janë tri plagë të hapura, tri zëra të heshtur që presin të kthehen atje ku e kanë vendin – në dritën publike, në kujtesën kolektive, në hapësirën e nderimit që çdo vepër e ndershme artistike meriton.

ENGLISH VERSION

THE THREE STOLEN PAINTINGS OF SHEFQET AVDUSH EMINI FROM THE CHIANCIANO MUSEUM IN ITALY
An artistic grief, a cultural crime, and an open wound in the conscience of international art
In the history of contemporary art, there are events that transcend the boundaries of aesthetic critique and enter the darker spaces of collective wounds—where art is no longer just an object of viewing, but a testimony of loss, a missing voice in the universal chorus of human creativity. One such painful episode is undoubtedly the case of the three stolen paintings by internationally renowned artist Shefqet Avdush Emini, taken from the Museum of Contemporary Art in Chianciano Terme, Italy—a serious act of erasing cultural heritage, raising deep questions about the protection, preservation, and ethical responsibility of safeguarding authentic art.

An international artist, a voice of expressive depth
Shefqet Avdush Emini is far from an unknown name in the global art scene. With a career spanning more than four decades, he is widely recognized as one of the most powerful voices of European abstract expressionism, merging trauma, historical memory, and existential philosophy into a visual language that crosses all borders. His works have been exhibited and acclaimed in museums and galleries across the globe—from Asia to the Americas, from the Middle East to Europe—garnering awards, medals, and distinguished participations in prestigious art symposiums.

His inclusion in the permanent collection of the Museum of Contemporary Art Chianciano was a confirmation of his global stature. The three paintings housed in this museum represented the very core of his artistic exploration—balancing between color and silence, explosion and introspection. Tragically, these three artworks vanished without a trace.

A silent theft, a lack of institutional response
The disappearance of Shefqet Avdush Emini’s three paintings from the Chianciano Museum was not accompanied by any public notice, no official statement, no immediate institutional response. For the artist—and for the wider community of international art lovers—this was more than a physical theft: it was a symbolic erasure, a painful silencing of three unique voices speaking through color, form, and profound human emotion.

In this troubling silence, the unanswered questions persist:

How can three paintings by an internationally respected artist vanish from a European museum without a transparent investigation?

Where are the works now? In some illegal private collection? Trafficked in the black market of art? Or—most horrifyingly—destroyed?

This loss is not just the artist’s—it is a loss for art history, for museum collections, for the aesthetic education of future generations, for the spiritual identity these works conveyed.

The missing works – Icons of an era, mirrors of a soul
Even though the physical presence of the three stolen paintings is now absent, they continue to live on in the memories of those who once saw them, in exhibition documents, in archived catalogues and photographs. One of them expressed the existential void faced by the human being, the second addressed the drama of migration and cultural displacement, and the third was a metaphysical composition of a soul wounded by history.

All three works bore the unmistakable imprint of Balkan experience—rooted in the soil of Kosovo, loaded with the pain of war, exile, silence, and spiritual resistance. These were not merely paintings—they were timeless testimonies of 20th and 21st-century human tragedy.

The symbolism of theft – A silent metaphor for the neglect of peripheral voices
The theft of Shefqet Avdush Emini’s three paintings represents more than a criminal act. It becomes a powerful metaphor for how the global art world often neglects the voices that emerge from geographical or cultural "peripheries"—from Kosovo, from the Balkans, from lands shaped by turbulent histories. These are often the artists who bring the most authentic, visceral, and powerful themes into art—and yet, they are frequently left without institutional protection or inclusion.

This theft is a symbolic violence against an artistic voice that dares to speak for all humanity. It becomes part of the long history of silence that surrounds marginalized art—a silence that must be broken, not deepened.

A call for justice – Art as a shared heritage
Now more than ever, it is essential that international art institutions, heritage protection organizations, collectors, and curators raise their voices for these lost works. There must be a thorough investigation, transparent documentation, public appeals for the return of the artworks, and—above all—a growing awareness that every work of art is part of humanity’s collective conscience, regardless of the artist’s origin.

The works of Shefqet Avdush Emini are not private possessions alone—they are part of the spiritual architecture of global art. Their absence is a gap in the visual alphabet of humanity.

Shefqet Avdush Emini does not forget his stolen paintings—nor should history. These three missing pieces are open wounds, silenced voices waiting to return to their rightful place: to the public eye, to the collective memory, to the sphere of honor every honest work of art deserves.

NEDERLANDSE VERSIE

DE DRIE GESTOLEN SCHILDERIJEN VAN SHEFQET AVDUSH EMINI UIT HET CHIANCIANO MUSEUM IN ITALIË
Een artistiek verdriet, een culturele misdaad, en een open wond in het geweten van de internationale kunstwereld
In de geschiedenis van de hedendaagse kunst zijn er gebeurtenissen die de grenzen van esthetische kritiek overstijgen en de duistere hoeken van collectieve pijn binnendringen—waar kunst niet langer slechts een object van beschouwing is, maar een getuigenis van verlies, een ontbrekende stem in het universele koor van menselijke creativiteit. Eén van die pijnlijke episodes is ongetwijfeld de zaak van de drie gestolen schilderijen van de internationaal gerenommeerde kunstenaar Shefqet Avdush Emini, die verdwenen uit het Museum voor Hedendaagse Kunst in Chianciano Terme, Italië—een ernstige daad van culturele verdwijning die diepe vragen oproept over bescherming, behoud en morele verantwoordelijkheid voor authentieke kunst.

Een internationale kunstenaar met een expressieve stem
Shefqet Avdush Emini is allerminst een onbekende naam in de wereldwijde kunstscene. Met een carrière van meer dan veertig jaar wordt hij beschouwd als een van de krachtigste stemmen binnen het Europese abstract-expressionisme, waarin hij collectieve trauma’s, historische herinneringen en existentiële filosofie samenbrengt in een visuele taal die alle grenzen overstijgt. Zijn werk is geëxposeerd en geprezen in musea en galeries over de hele wereld—van Azië tot Amerika, van het Midden-Oosten tot Europa—en hij heeft talloze prijzen, medailles en eervolle vermeldingen ontvangen op vooraanstaande kunstsymposia.

Zijn vertegenwoordiging in de permanente collectie van het Museum van Chianciano was een erkenning van zijn internationale status. De drie schilderijen die daar waren ondergebracht, vormden de kern van zijn artistieke zoektocht—een balans tussen kleur en stilte, tussen explosie en verstilling. Tragisch genoeg zijn deze drie werken spoorloos verdwenen.

Een stille diefstal, een zwijgende reactie
De verdwijning van deze drie schilderijen van Shefqet Avdush Emini werd niet vergezeld door een officiële mededeling, geen publieke verklaring, geen onmiddellijke institutionele reactie. Voor de kunstenaar zelf—en voor de wereldwijde gemeenschap van kunstliefhebbers—was dit meer dan een fysieke diefstal: het was een symbolische uitwissing, een pijnlijk zwijgen van drie unieke stemmen die spraken via kleur, vorm en menselijke emotie.

De onbeantwoorde vragen blijven hangen:

Hoe kunnen drie schilderijen van een internationaal gerespecteerde kunstenaar verdwijnen uit een Europees museum zonder openbaar onderzoek?

Waar bevinden deze werken zich nu? In een illegale privécollectie? Verhandeld op de zwarte markt? Of—nog tragischer—vernietigd?

Deze verdwijning is niet alleen een verlies voor de kunstenaar—het is een verlies voor de kunstgeschiedenis, voor museumcollecties, voor toekomstige generaties, en voor het spirituele erfgoed dat deze werken belichaamden.

De verdwenen werken – Iconen van hun tijd, spiegels van een ziel
Hoewel de fysieke werken verdwenen zijn, leven ze voort in het geheugen van zij die ze hebben gezien, in archieven van tentoonstellingen, catalogi en foto’s. Eén van hen verbeeldde de existentiële leegte van de mens, de tweede toonde het drama van migratie en culturele ontworteling, en de derde was een metafysische compositie van een ziel gewond door de geschiedenis.

Alle drie droegen ze de stempel van de Balkanse ervaring—geworteld in de aarde van Kosovo, beladen met oorlog, ballingschap, stilte en innerlijke weerstand. Het waren geen gewone schilderijen—het waren tijdloze getuigenissen van menselijke tragedie in de 20e en 21e eeuw.

De symboliek van diefstal – Een stille metafoor voor het negeren van perifere stemmen
De diefstal van deze drie schilderijen is meer dan een criminele daad. Het is een metafoor voor hoe de internationale kunstwereld vaak stemmen uit de ‘periferie’ negeert—uit Kosovo, uit de Balkan, uit regio’s getekend door historische pijn. Juist deze kunstenaars brengen de meest authentieke en aangrijpende thema’s naar voren—en toch blijven ze vaak zonder bescherming of erkenning.

Deze daad is een symbolisch geweld tegen een artistieke stem die spreekt voor heel de mensheid. Ze wordt onderdeel van een lange geschiedenis van zwijgen rondom gemarginaliseerde kunst—een zwijgen dat moet worden doorbroken.

Een oproep tot gerechtigheid – Kunst als gedeeld erfgoed
Meer dan ooit is het noodzakelijk dat internationale kunstinstellingen, erfgoedorganisaties, verzamelaars en curatoren hun stem verheffen voor deze verloren werken. Er moet een grondig onderzoek komen, transparante documentatie, een publieke oproep tot teruggave, en—bovenal—het besef dat elke kunstwerk deel is van het collectieve geweten van de mensheid, ongeacht de herkomst van de kunstenaar.

De werken van Shefqet Avdush Emini zijn geen individuele bezittingen alleen—ze zijn onderdeel van de spirituele architectuur van de wereldkunst. Hun afwezigheid is een leemte in het visuele alfabet van de mensheid.

Shefqet Avdush Emini is zijn gestolen schilderijen niet vergeten—en dat mag de geschiedenis ook niet doen. Deze drie werken zijn open wonden, verzwegen stemmen die wachten om terug te keren naar hun rechtmatige plaats: in het publieke oog, in het collectieve geheugen, in de ruimte van eer die elke eerlijke artistieke creatie verdient.

VERSIONE ITALIANA

Lees meer >> | 37 keer bekeken

CITIME AUTENTIKE NGA KRITIKË ARTISTIKË NDËRKOMBËTARË PER SHEFQET AVDUSH EMININ

Shefqet Avdush Emini – A Great Name in International Contemporary Art

Shefqet Avdush Emini is one of the most renowned figures in contemporary art on an international level, an artist who has built an outstanding and admired career within the most prestigious circles of global art. Born in Kosovo, Emini possesses an extraordinary natural talent, which he has developed and perfected through deep academic education in visual arts as well as through long creative experience spanning decades.

Lees meer >> | 84 keer bekeken

Critic from Jordan, Muhammad Abu Zariq - Shefqet Avdush Emini nuk përmend asgjë, por fytyrat e personazheve të tij më nxitin më evokojë. Ai është me të vërtetë një piktor i stilit të lartë

Shefqet Avdush Emini nuk përmend asgjë, por fytyrat e personazheve të tij më nxitin më evokojë. Ai është me të vërtetë një piktor i stilit të lartë, por ky nivel nuk ishte nga ajri i hollë, pasi atij i paraprinë shumë kolona klasike në jetë. Imazhet e mbivendosjes së hijes dhe dritës në artin klasik evropian dhe të tjerët, por ai nuk e atrofizoi karakteristikën e modernizmit nga teknikat e strukturës dhe shquarjes kromatike dhe linjës në hapësirë e ngjyrës dhe tonifikimit, pasi ai nuk ishte vetëm një përcjellës i përvojave të tjerëve, por afluvial artistik dhe i sinqertë në hulumtimet dhe vizionet e tij artistike, ai zotëronte aftësinë e fortë ngjyrash që ruanin minimumin me ndikim të tij gjatë Studimit, përveç një psike romantike dhe një vizion inspiruese i fuqishëm, është në gjendje të dallojë qenien e brendshme të personazheve që i përshkruhet, dhe t’i shkojë asaj nga shpirti dhe ndjenja e tij. Me gjithë vizionin e tij më shumë se një stacion plastik, përshtypja kryesore e tij është se ai është një piktor klasik i të parë, nën një stres impresionist apo ekspresiv herë pas here, pasi ai i zotëron të gjitha këto karakteristika, dhe mbetet vërtet për fjalojnë ti në tërësinë më themelore, i cili ka mbetur person Obsesionet e tij njohëse, duke filluar nga portretizimi i tij i thjeshtë dhe karakteri i pastër, atmosfera dhe peizazhet e ekzekutuara nga një stil impresionist, deri te format që formatojnë strukturën dhe ritmin dhe simbolike ekspresive, plot me ndjeshmëri përtej qetes irëm. Respektimi i emrit të tij mund të jetë shumë herë i lidhur me zhvillimet dhe teknikat e varura në formën e portretit, dhe ai mund të mbështesë dhe të zgjerojë idetë e portreteve, veçanërisht për të ndarë, mbështetur dhe përvetësuar portretet e shkëlqyera të portreteve, që nuk janë aspak të dukshme, as sentimentale, ndjenjat e veçanta që gjenden guximin e ngjyrës dhe depërtimin e shprehjes së karakterit të portretit janë të afërta dhe qëllimshëm të lidhura me aftësinë e artistit për të qenë në gjendje të formulojë çfarëdo tematike të ofruar nga teknika dhe trajnimi emocional teksa që do të shprehet, dhe spontaniteti në përmendjen e temës mund të thuhet se është një e arritur e përbashkët në karrierën e tij të gjatë, përmes fazave të tij të ndryshme, është se ai është një artist i aftë në mjetet dhe materialet e tij, dhe merret me pikturimin me përgjegjësi dhe ndjeshmëri të lartë, e cila nuk është në dispozicion për shumë njerëz, dhe ka një aftësi të arsyeshme anatomike, por tipari i tij më i rëndësishëm është aftësia e tij e jashtëzakonshme për të tërhequr fytyra, po përkundrazi! Mund të thuhet, pa frikë, se të gjitha obsesionet që ai krijoi mbizotëruan nga artisti. Buzëqeshja e Mana Lizës, dhe kjo i referohet ndikimit të tij nga artisti i famshëm italian Leonardo da Vinçin, por këto fytyra trajtohen me përftime nga Rembrandti, i cili është më i famshmi për shpërndarjen e dritës dhe hijes në veprat e tij. Në çdo rast, këto fytyra, të marra nga qyteti evropian dhe fshat, janë të mbështjell ura nga një trishtim i fshehur dhe një sfidë e kthjelltë, një heshtje e izolimit, ngjitës dhe jetës. Ai përdor shkallën e ngjyrave të ngrohta (të kuqe, portokalli, kafe dhe të verdhë), dhe bluja në të infiltrua dhunshëmshme me thjeshtësinë të ndrojtur dhe këmbëngulës, dhe edhe blu filloi të zgjuarën dhe të diversifikohet, sinë hapësira ashtu edhe në mbivendosjen që vënë në lëvizjen e tij, për të lëvizur pak nga pak nga realizmi në abstraksion, i cili është tipari më i rëndësishëm dhe puna e tij Ky i fundit, dhe themelues i një forme më shumë nga realizmi i tij. Mund të thuhet se ai e trajton artin si të zemrës dhe të ngrohta shpirtërua emocioni që ai në mjedisin dhe rrethinën, kështu që ai e trajton si e transferon emocion që çartë dhe njerëzit në pikturuat e tij, dhe ndjenjat e tij vullkani i tij i brendshëm që e ka mbrojtur atë deri më sot është rezultati i Albana dhe tiparet (artisti dhe shoqëria), por ai kërkon anën legjitimiteti e tij artistik, atëherë tëpazëhet e Artistit si domethënëse dhe me thellësi është në gjendje të përpunojë këtë thelb të brendshëm dhe ndjenjat e tij në një mënyrë të rafinuar dhe të brendshme. Dhe ai shprehet me veçanti vizuale, ndërsa ai e vizaton me sinqeritet dhe transparencë të brendshme. Dhe kështu kur siguron të gjitha këto cilësi, e bën pikturën e tij të bëhet e fuqishme në mënyrë estetike, nga transparenca Teksti dhe notifikimi në hapësirë, dhe lëvizja lineare dhe përshkon strukturën e ngjyrës dhe pikturës së bashku, në korist dhe lëvizje emocionale të tërë.“ për të nxjerrë në pah ngarkesën e kërkuar, por më vonë ajo shpërndahet me shumë nga linjat e saj, dhe përqendrohet vetëm në estetikën e hapësirave dhe ngjyrat e saj harmonike në një përbërje të menduar. Bashkimi i kali grafisë me ngjyra në delikatesë, pastërti dhe senesë romantik, nuk ndahet nga asnjë prej veprave të tij, por ky romantizëm është një ndjenjë romantike dhe jo temë, dhënë përputhje me rrethanat shprehja mbeti emocionuese dhe jo tragjedia e kritikut dhe artistit Mohamed Abu Zureik.”

Përshkrimi poshtë fotos:

Art critic from Jordan, Muhammad Abu Zraiq With Google translate

Critic from Jordan, Muhammad Abu Zariq

Shefqet Avdush Emini says nothing, yet the faces of his characters provoke and evoke within me a response. He is, without doubt, a painter of the highest order. But such a level was not achieved out of thin air—it was preceded by many classical pillars laid down throughout his life. The images of overlapping shadow and light from European classical art and beyond are evident in his work. Yet, he did not atrophy or abandon the characteristics of modernism in terms of structural technique, chromatic emphasis, spatial line, color, and tonal gradation.

He is not merely a transmitter of others’ experiences, but rather an artistic tributary—sincere in his research and creative visions. He possesses a powerful command of color that retained its unique expressive quality from his academic studies. Alongside this stands a romantic psyche and a compelling inspirational vision. He has the ability to perceive the inner being of the figures he paints, approaching them with his spirit and sensitivity.

Though his vision surpasses mere plastic form, the dominant impression he gives is that of a classical painter at first glance—though often under impressionist or expressionist stress—because he encompasses all these characteristics. At his core, he remains an essential and fundamental artist. His intellectual obsessions have persisted—from his simple portraits and pure characters, the atmospheres and landscapes rendered with impressionist style, to forms that shape structure and rhythm, filled with expressive symbolism and profound sensitivity beyond stillness.

The respect attached to his name is often closely linked with the developments and techniques of portraiture. He is capable of supporting and expanding the very ideas of portraiture—especially to share, embrace, and internalize outstanding portraits that are never obvious or sentimental. The unique feelings embedded within the courage of color and the depth of character expression are intimately and deliberately tied to his ability to formulate any subject offered by technique and emotional training.

His spontaneity in approaching a theme could be considered a hallmark of his long career. Across its many stages, he has demonstrated that he is a master of his tools and materials, painting with a sense of responsibility and heightened sensitivity—a rarity among many. He possesses a reasonable anatomical accuracy, but his most notable feature is his exceptional ability to draw faces. Indeed—on the contrary—it could be said, without hesitation, that all the obsessions he has conjured stem from within the artist himself.

The smile of the Mona Lisa—this points to his influence from the great Italian master Leonardo da Vinci. But these faces are also treated with the legacy of Rembrandt, most renowned for his use of light and shadow. In any case, these faces—drawn from the European city and countryside—are wrapped in a hidden sadness and a lucid defiance, a silence of isolation, sticky with life and experience.

He uses a palette of warm tones (reds, oranges, browns, and yellows), and the blues infiltrate with a violently soft humility and persistence. Even the blue has become more awakened and diversified—both in spatial application and in the layering that moves within his compositions. This gradually propels the work from realism toward abstraction—an essential feature of his later works, establishing a new form evolved from his realism.

It may be said that he treats art as something of the heart and of emotional warmth—drawing from his environment and surroundings and transferring these emotions clearly and humanely into his paintings. His feelings—his inner volcano—have protected and guided him until now. This is the outcome of an alliance between essence and archetype (the artist and society). But he also seeks the legitimacy of his artistic identity.

Thus, the identity of the artist becomes meaningful and profound—capable of refining and processing this internal essence and his emotions in a subtle and intimate manner. He expresses with visual distinctiveness, drawing with honesty and internal transparency. And when all these qualities are brought together, his painting becomes aesthetically powerful—through the transparency of tone and the toning of space, and through the linear movement that traverses both the structure of color and the totality of the painting, flowing through the corridors of emotional motion.

This is all done to highlight the desired intensity, but eventually that intensity is diffused by many of its lines and becomes focused solely on the aesthetic of space and the harmonic colors within a well-thought composition. The fusion of calligraphy and color—with delicacy, clarity, and romantic sentiment—is present in all of his works. But this romanticism is a feeling, not a theme. In accordance with the circumstances, the expression remains emotional—but not tragic—as seen in the reflection of the critic and artist Muhammad Abu Zureik.

Caption beneath the photo:

Art critic from Jordan, Muhammad Abu Zureik (with Google Translate)
Critic from Jordan, Muhammad Abu Zureik

Lees meer >> | 99 keer bekeken

NGA ARTISTI XHEVDET DULAJ PER SHEFQET AVDUSH EMININ

Nga ndjeshmëria dhe nervi piktural i Shefqet Avdush Emini i përket një lloji të rrallë krijues sot.
E cila me aktin e krijimit, krijon një marrëdhënie aktive me hapësirën imazhe dhe kompozicionin. Një marrëdhënie aktive duhet kuptuar si trajtim i sipërfaqes së pikturës në hapësirën e pavarur në të cilën mund të reagojë ndaj shtresës së parë, instiktivisht me marrëdhënie të drejtpërdrejta me kanavacën. Kjo procedurë e Shefqetit tregon ngjashmëri të caktuar me shkrimin nga brenda i cili kryen vizualizimin e lëvizjeve të brendshme të vetë njeriut. Duke atribuar ngjyrat në sfond, piktori shpreh një aspiratë të fortë drejt hapësirave me forma të ngjyrave të harmonizuara shumë të çuditshme por të qeta që tregojnë jetën e sotme plot dinamike. Duke shikuar storjen e objektave që mbajnë shenjën e fillit, ajo që së si veçoje një detaj përmes tij ai ndjen atë që është universale. Shefqeti plotëson këtë formë të perceptimit të natyrës dhe portretit dhe transmetimit automatik të impulsit parësor në kanavacë.
Me një prirje natyrore drejt lirikës së ngjyrës, duke arritur kështu në një lloj të caktuar bindjeje dhe plasticiteti. Po tani në shtresën parësore të pikturës që ai e ruan në netet psikologjike të caktuara si kujtim i burimit origjinal me lidhjen e nevojshme me sfondin ritmik përmbajtësor që sjell nga realizimi i mëhershëm i tij.
Lidhja e piktorit me strukturën e shtresës së pikturës tregon tingullin që rezulton nga marrëdhënia midis sipërfaqeve dhe hapjeve hapësinore që paraqiten me një theks të ngjyrave spektakulare të materializuara mirë gjë që nuk është e rastësishme.
Ai thjesht perdor forcën dhe vlerën e pigmentit të ngjyrës e cila tregon shpërthimin emocional. Në këtë mënyrë intensiteti i depërtimit vertikal në brendësinë e materies kompensohet nga një gjest piktorik i dendur, dhe e gjithë piktura shndërrohet në një fushë të vibracioneve uniforme të një strukture globale të shenjave artistike. Pra mund të konstatojmë se arritja e një imazhi të jashtëzakonshëm e piktorit Shefqet Avdush Emini.

Piktori: Xhevdet Dulaj

Lees meer >> | 61 keer bekeken

CITIME AUTENTIKE NGA KRITIKË ARTISTIKË NDËRKOMBËTARË PER SHEFQET AVDUSH EMININ

Shefqet Avdush Emini – A Great Name in International Contemporary Art

Shefqet Avdush Emini is one of the most renowned figures in contemporary art on an international level, an artist who has built an outstanding and admired career within the most prestigious circles of global art. Born in Kosovo, Emini possesses an extraordinary natural talent, which he has developed and perfected through deep academic education in visual arts as well as through long creative experience spanning decades.

Lees meer >> | 87 keer bekeken

Prof. Giovanni Cardone, Italian art critic, talks about the artist Shefqet Avdush Emini

Lees meer >> | 60 keer bekeken

Nga Dr.Gjon Marku, Profesor, kritik Arti - Shqipri. Piktura universale e Shefqet Avdush Eminit zë vend të epërm dhe përmbajtësor për vlerat e saj artistike

Historia jonë e kahershme, kultura, ndjeshmëria me ngarkesa të mëdha emocionale, ndjenja, etj., shkrihen mjeshtërisht në një sfidë të vërtetë dhe ekskluzive, me aftësinë profesionale, artistike dhe kulturore të autorit në realizimin e veprave të artit. Pasi kam vëzhguar pikturën e këtij autori, që sipas mendimit tim është një zë i epërm dhe që shquhet për vlerat e thella artistike në hapësirat universale të saj, më sillen në mendje mjaft motive të veprave të këtij piktori. Në dekadat e fundit, piktura e tij ka shtuar vlera të reja në artin e të pikturuarit, me theks të fuqishëm shoqëror dhe meditativ, në të cilat, përmes simbolikës, jepen shpresat dhe ëndrrat, dhimbja dhe trishtimi, bota e dukshme dhe e padukshme. Ai tregon dhe dëshmon psikologjinë e thellë të shpirtit të tij të pasur dhe të ndjenjave të tij të thella, si dhe emocione të papërsëritshme që transmeton, duke pasqyruar përvojën e tij të brendshme në mënyrën më brilante. Për syrin vëzhgues, kjo pasqyron autopsinë e shpirtit njerëzor.

Lëvizja e pikëvështrimit të tij, që në fakt lidhet me procesin e krijimit, me njohuritë dhe idetë e autorit, por edhe me emocionet e brendshme që përçohen tek ne përmes veprave të artit, personazheve apo figurave të ndërtuara ku dritë-hijet dhe kombinimi i ngjyrave të fusin në një botë të magjishme dhe përcjellin një mesazh të fuqishëm. Përpjekja për të kuptuar dhe shpjeguar anën artistike të veprës së piktorit Shefqet Avdush Emini nuk mund të kufizohet vetëm në hetimin e ideve dhe mesazheve të saj. Duhet të shqyrtohen edhe elementet që përbëjnë mënyrën e transmetimit artistik, bartjen e idesë dhe mesazhit, si dhe gjuhën e komunikimit artistik, çka nuk është e lehtë për shkak të vlerave të larta të kësaj vepre dhe numrit të madh të veprave që piktori ka realizuar.

Piktori ka zgjedhur elementë të kombinimit të ngjyrave, hijeve dhe dritë-hijeve në mënyrë shumë individualizuese, vetjake dhe origjinale për çdo portret apo peizazh, duke i bërë ato të kenë gjuhën e vet të komunikimit me vëzhguesin dhe dashamirësin e artit figurativ.

Hetimi i personazheve apo momenteve të spikatura për t’u fiksuar në telajo lëviz në një standard kohor ku promotori dinamik i veprës së artit është kombinimi i ngjyrave dhe dritë-hijeve. Vëzhgimi i vëmendshëm, depërtimi në botën shpirtërore të personazheve apo në momentet artistike të trajtuara, të jep ndjesinë e vetëdijshme të shpërthimit dinamik të vlerave artistike të veprës në tërësi. Ka shumë piktura që, kur i vëzhgon, konstatohet se janë thellësisht interesante, duke krijuar një lidhje midis ndjesisë së piktorit, shpirtit të tij artistik dhe vëzhguesit apo artdashësit të pikturës.

Mendja dhe shpirti i një artisti nuk mund të jenë të izolueshëm, por gjithsesi duket se janë gjithnjë e gjithherë në një betejë të ashpër midis kujtesës dhe harresës, e aq më tepër kur bëhet fjalë për kujtesën në art dhe kulturë, ku heshtja duket se nuk ka vend; përkundrazi, kujtesa dhe vetëdija njerëzore gërmojnë thellë nëpër skutat e vetëdijes apo natyrës për të zbuluar pikërisht të veçantën, idealen dhe të përkryerën. Piktura vetë është antidot i mpirjes, fuqia shprehëse e të cilës na bën ne të vetëdijshëm të kuptojmë atë që jemi të aftë e që mbartim brenda vetes, e kjo është magji e ndjesisë njerëzore.

Në një grup më vete të pikturës së tij, siç janë disa prej portreteve nëpërmjet të cilave e prapa të cilave mendoj se ai e sheh qenien njerëzore në tërësi, tërësinë e shpirtit njerëzor, apo vetëdijen njerëzore si një përjetim universal, si një kuptim i largët, si një humbje të brendshme, që ndjell te njeriu herë-herë edhe dhimbjen, jo thjesht me motivin por me vetë shpirtin njerëzor dhe ndjesinë artistike që ai mbart brenda tij.

Linjat dhe furça e lirë që artisti përdor guximshëm, dhe që kjo ndodh në disa prej pikturave të tij, pasqyrojnë një stil modern dhe të guximshëm, duke i dhënë jetë portreteve përmes thjeshtësisë dhe energjisë së linjave, e nëpërmjet dritëhijeve arrin të theksojë mendimin apo karakterin e thellë njerëzor, duke krijuar një lidhje të fortë emocionale me vëzhguesin e saj.

Vetë përdorimi i penelave të lira dhe të vendosura me energji sjell një dinamizëm që e bën fytyrën të duket me një pamje të lëvizshme, duke sugjeruar një pasuri si vepër arti. Ndërsa detajet e mprehta janë shmangur në mënyrë të qëllimshme, duke e lënë fytyrën të papërkufizuar. Ngjyra e kaltër e ftohtë që mbulon shumicën e portretit krijon një ndjesi distance dhe izolimi, por kontrastet e kuqe dhe rozë rreth fytyrës sjellin një element njerëzor ngrohtësie. Ky grup portretesh pasqyron botën e brendshme të personazhit duke lënë hapësirë për gjykimin mbi mendimin që e karakterizon.

Por krejt tjetër gjë gjejmë në një grup tjetër karakteresh, ku ai në disa syresh shpreh forcën e thellë të karakterit, me një qasje të guximshme në përdorimin perfekt të ngjyrave dhe teknikave të përdorimit të furçave dhe penelave për të dhënë jo vetëm pamjen e jashtme, por edhe personalitetin e individit krijues. Ngjyrat e përziera dhe kontrastet e forta midis të kuqes, blusë e të verdhës sjellin në pah dhe pasqyrojnë një lloj drame dhe intensiteti emocional.

Shpesh figurat e portreteve, që jepen në mënyra të papërcaktuara dhe të ndara nga sfondet e trazuara, krijojnë një ndjesi të thellë emocionale. Njollat dhe goditja e furçave në fytyrën e subjektit krijojnë efekte teksture të fuqishme që nënkuptojnë një jetë të pasur me përvoja të shumta e me sfida të herëpashershme njerëzore. Po t’i referohemi ndonjë pikture, atëherë kapelja dhe mjekra sugjerojnë një njeri me histori ose me karakter të fortë; në kontrast, shprehja e fytyrës së tij dhe ngjyrat e ndezura përreth duken sikur tregojnë një reflektim të brendshëm.

Por te piktura tjetër, që po të vëzhgojmë me kujdes pikturën ekspresioniste të portretizuar, ku artisti përdor një penel të ngrohtë dhe një përzierje ngjyrash të forta për të krijuar një ndjesi të fuqishme emocionale dhe misterioze. Fytyra e paraqitur në mënyrë fragmentare, me ngjyra të trasha, pasqyron thellësinë e karakterit.

Struktura e fytyrës në dukje është e thjeshtë dhe me konture të papërcaktuara, dhe kjo e bën atë të duket sikur po shpërbëhet në hapësirë. Përzierja e ngjyrës së verdhë, të kuqe dhe jeshile krijon një kontrast të gjallë dhe sugjeron intensitetin emocional të portretit, duke tërhequr shikuesin në botën e brendshme të personazhit.

Ky lloj portreti i lë shikuesit një hapësirë të madhe për interpretim, pasi nuk paraqet detaje të sakta, por ndjenja dhe emocione të thella të koduara përmes kombinimit të ngjyrave, ku artisti përdor kontraste mes ngjyrave të forta dhe lirshmërisë së përdorimit të penelave, hijeve dhe dritëhijeve për të shprehur energjinë emocionale të personazheve, ndërkohë që detajet nuk janë të qarta, duke lënë mundësinë e interpretimit e lidhjes midis tyre dhe vëzhguesit të pikturës në dorë të shikuesit e vëzhguesit të saj.

Ndërsa kur vëzhgon pikturat abstrakte, ku kombinimi i ngjyrave të ngrohta dhe të ftohta, si portokalle, blu dhe gri, krijon një kontrast të fortë dhe një ndjenjë thellësie. Shpesh në disa piktura vërehet një qasje e lirë dhe spontane, ku përdorimi i penelave, përzierja e ngjyrave dhe ndërthurja e tyre, arrihet duke krijuar një ndjesi dinamike dhe lëvizje. Në disa raste, vendosja e zonave me ngjyrë portokalli të ndritshme në pjesën e poshtme të pikturës sugjeron një tokë ose një bazë të qëndrueshme, ndërsa ngjyrat më të errëta dhe më të ndritshme në pjesën e sipërme krijojnë një përplasje emocionesh, si një lloj energjie që shpërthen. Ndërkohë, përzierja e ngjyrave të lehta dhe të errëta afron një kontrast interesant, duke krijuar ndjesinë e një peizazhi imagjinar ose të një shpërthimi të natyrës.

Por në piktura të tjera, kombinimi i fortë i ngjyrave që ndërthuret për të krijuar një peizazh emocional dhe me përjetim të thellë, duke i dhënë pikturave vlera të larta artistike. Ai gjen mënyrën dhe ngjyrat e vendosura në pjesën e sipërme, ku zotrojnë tonet e gjelbërta dhe të verdha, sugjerojnë një lloj hapësire natyrore, ndërsa kalimi gradual në tone të errëta të kuqes dhe blusë në pjesën e poshtme të kompozimit e thellon ndjesinë e energjisë dhe dramës.

Brenda përzierjes së ngjyrave, shfaqen forma dhe linja të lira që tërheqin vëmendjen dhe sugjerojnë lëvizje. Këto linja dhe zona të përhapura duket sikur janë vendosur me qëllim për të krijuar një ndjesi të fuqishme, ku ngjyrat e kuqe dhe të zeza në bazë tërheqin syrin në një drejtim poshtë, që mund të simbolizojë një thellësi apo një ndjenjë të tensionuar

Ngjyrat e ndritshme në fund dhe goditja e bardhë krijojnë një kontrast me nuanca të thella dhe të errëta, duke theksuar një ndjesi shpërthimi apo ndriçimi në qendër të kompozimit. E gjithë piktura ka një ndjenjë të fuqishme të lëvizjes dhe të shprehjes emocionale, duke krijuar një përvojë vizuale që e bën vëzhguesin e saj të ndalet dhe të meditojë mbi energjinë e brendshme të kësaj vepre apo të veprave të kësaj natyre apstrakte.

E gjithë vepra e tij artistike është e ndërtuar mbi një lëndë të pasur jetësore dhe intelektuale që e ka burimin në përvojën personale, shkollimin e mirëshkollimit në fushën e pikturës, por dhe talentin dhe energjinë e tij të brendshme, njohuritë dhe erudicionin e tij kulturor, këmbënguljen dhe punën e vazhdueshme e të pa ndalshme të këtij piktori me vlera të epërme në fushën e artit, i cili gjithnjë e gjithherë është në kërkim të një gjuhe të vetën komunikuese në shkallën më të lartë artistike dhe që përcakton dhe parimet e krijimit të tij artistik.

Shefqet Avdush Emini, në sistemin e tij të pasur të figurshmërisë apo tipëzimeve të veçanta të vendosura në pikturat e tij, me mesazhe dhe kuptime të theksuara, janë kategori të veçanta të shprehjeve në shumësinë e temave dhe kategorive të pikturave të tij artistike. Ai na tregon se mbështetet në pikturën tradicionale që fatmirësisht ai e njeh mirë, por vetë ai, profesionalisht, arrin të krijojë pikturën e tij me një individualitet të dukshëm, dhe pse në universalitetin e saj, ajo shtrihet në një hapësirë të gjerë në kohë dhe bëhet e qëndrueshme si vlerë artistike dhe si ardhje e veçantë, e cila del prej kuptimit klasik dhe merr formën e një vepre moderne, qoftë në konceptim e strukturën e saj të shtresëzuar dhe dinamike, por dhe në thellësinë e vlerës, e cila mundëson vështrime të ndryshme, edhe pse përcjell gjithnjë një mesazh të qartë. Ai arrin që, suksesshëm, t’i japë veprës së vet vlera të tilla që e bëjnë atë të lexueshme në mënyra dhe këndvështrime të ndryshme, edhe pse secila prej pikturave më vete ka leximin dhe komunikimin e vet artistik, që në të shumtën e rasteve në to ka dhe simbolika të shumëkuptimshme.

Shefqet Avdush Emini është hulumtues i shoqërisë dhe i natyrës me një vetëdije të thellë për misionin e tij. Autori arrin të ndryshojë modelin e tij të vetëdijes njerëzore. Ka piktura të veçanta ku vuajtja përshkruese e brendshme pasqyrohet në mënyrë perfekte, duke e ngritur pikturën në misionin e vet artistik në majat e artit pamor. Kjo është shkaku që piktura e tij është individuale, shkaku i dallimit të saj dhe faktori thelbësor, përcaktues, i individualitetit të tij krijues.

Ai pikturën e tij e pasuron falë mjeteve të tij qënjësore ekzistencës së ngjyrave dhe dritehijeve që krijon me to, apstraktimit e shpesh dhe përdorimit të furçave apo penelave të lirshëm e të guximshëm që japin emocione mjaft të larta dhe që e bëjnë të ketë ndjesi të pa përsëritshme. Piktura lind nga domosdoshmëria e brendshme emocionale për t’u shprehur dhe për të komunikuar, në një mënyrë ndryshe, nga llojet e tjera të komunikimit, pra në një mënyrë emocionale e që brenda tij rrinë fshehtësisht magjia e shpirtit njerëzor.

Me pikturën e tij të larmishme si në tema ashtu edhe në gjini, brenda të njëjtës llojë të artit, ai arrin të krijojë identitetin e tij intelektual e psiko-emocional dhe jep vlera artistike të nivelit të lartë me aftësi të veçanta komunikuese dhe emocionale. Gjuha e shenjave figurative që pasqyrohet në pikturën e tij nuk e fsheh, por në shumë raste e jep atë që ai ka brenda vetes, emocionin e tij të fortë e të pa përsëritshëm.

Piktura e Shefqet Avdush Eminit nuk udhëhiqet nga koncepte apo teori të paracaktuar, por nga rrethanat dhe gjendja emocionale, nga koha, mjedisi shoqëror e kulturor, që natyrisht kanë rolin e pazëvëndësueshëm, por më kryesorja është njohja e psikologjisë krijuese, nga mendësitë, botëkuptimi, konceptet, pëlqimet, bindjet artistike, formimi kulturor i piktorit, e mbi të gjitha emocionet e brendshme që pasqyrojnë formimin kulturor për të dhënë vepra të rangut të lartë artistik, ku harmonizimi i ngjyrave, aftësia dhe shija e tij për të përzgjedhur, e po ashtu metodologjia e përcaktimit të kritereve, e kanë udhëhequr autorin në vlerësimin dhe rivlerësimin e figurave të pasqyruara prej tij. Ata që do të kërkojnë tejdukshmërinë e figurave, nuk do të mund ta gjejnë, pikërisht pse piktura e tij apo procesi i leximit të pikturës së tij lidhet me natyrën komplekse komunikuese, pasi vetë piktori ka zgjedhur të sjellë për ne ato vepra që janë piktura të mirëfillta, moderne, që ndërtohen mbi një lloj të veçantë individual e të pa përsëritshëm, mënyrën e të realizuarit dhe që komunikojnë dhe ndikojnë në estetikën e vëzhguesit të tyre, në pikëpamjen teorike Shefqet Avdush Emini, pa diskutim, është një emër i spikatur në artin e të pikturuarit, por dhe në artin në tërësi. Punimet e tij janë pranuar dhe gjenden në koleksionet e muzeve të ndryshme në botë, galeri dhe koleksione arti të shumta, ashtu si punimet e tij janë botuar në libra të ndryshëm të artit botëror, si në librin Gines apo në enciklopedi të ndryshme, si: Arti Botëror nga Greqia në Enciklopedinë e Egjiptit, me artistët internacionalë në librin e Filipinës me artistët internacionalë, e shumë vepra të tjera që studjohen në universitete. Ai, në aspektin e aktiviteteve të mëdha ndërkombëtare, është pranuar shtetërisht dhe gjendet si i ftuar nderi shumë herë, e pos saj është vlerësuar me vlerësimet maksimale për artin e tij të veçantë. Ndërsa ekspertët e artit e kanë quajtur stilin e tij si pikturë apstrakte ekspresioniste.

Ai zë një vend të epërm në këtë fushë të artit vizual. Natyrisht, vepra e tij nuk mund të mendohet të ezaurohen apo të jepen nëpërmjet një shkrimi apo në disa syresh, gjithsesi ajo gjendet në majat e pikturës së periudhës që ne jetojmë.

Vetë autori hulumton, kërkon misterin dhe krijon formën me një stil të vetin të kuptueshëm, duke u mëshuar përjetimeve të forta emocionale dhe gjuhës shprehëse artistike të një niveli të lartë. Ai ka stilin e tij që përbashkon ndjesinë e tij personale me atë sociale dhe kolektive, duke reflektuar kështu ndjesi të thella dhe të larta përjetimi të veprës si vlera artistike. Me pikturën e tij ka identifikuar dhe ka transmetuar idenë e tij domethënëse me tipare të qarta dalluese, ku identifikohen elementët e botës shpirtërore, dhe kjo vjen si rezultat i njohurive të thella të autorit nga fusha të ndryshme të artit dhe nga vëzhgimi i kujdesshëm dhe i vëmendshëm i jetës njerëzore. Piktura e tij ka ide të qarta dhe origjinale. Piktura e Shefqet Avdush Eminit ka kodet e veta të komunikimit, pikërisht pse nuk janë të huazuara prej dikujt tjetër. Sot, në fakt, po jetojmë në një botë në të cilën ka shumë informacion, por pak dije dhe akoma më pak urtësi

 

Dr.Gjon Marku, Profesor, kritik Arti - Shqipri

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lees meer >> | 134 keer bekeken

Biografi Shqip, Artist Shefqet Avdush Emini

Shefqet Avdush Emini – Një Emër i Madh në Artin Bashkëkohor Ndërkombëtar

Shefqet Avdush Emini është një nga figurat më të njohura në artin bashkëkohor në nivel ndërkombëtar, një artist që ka ndërtuar një karrierë të jashtëzakonshme dhe të admiruar brenda rrethit më të shquar të artit global. I lindur në Kosovë, Emini posedon një talent të jashtëzakonshëm natyror, të cilin e ka zhvilluar dhe përsosur përmes një arsimi të thellë akademik në artet pamore, si dhe përmes një përvoje të gjatë krijuese që shtrihet në dekada.

Stili i tij dallues, që ndërthuret mjeshtërisht mes ekspresionizmit dhe abstraksionit, është shndërruar në një gjuhë universale emocionale dhe vizuale. Pikturat e tij janë reflektime të fuqishme të emocioneve njerëzore, tensioneve shoqërore, dhimbjes dhe shpresës, duke krijuar një komunikim të drejtpërdrejtë dhe të thellë me shikuesin. Çdo vepër e tij është një dialog i hapur mes përvojës personale dhe realitetit kolektiv, një univers ngjyrash që tregon histori të paformuluara me fjalë.

Prania në Skenën Ndërkombëtare të Artit

Shefqet Avdush Emini ka përfaqësuar me krenari dhe sukses artin shqiptar në shumë ekspozita, simpoziume dhe ngjarje ndërkombëtare në mbi 40 vende të botës, duke përfshirë: Suedinë, Danimarkën, Turqinë, Marokun, Egjiptin, Kinën, Austrinë, Holandën, Gjermaninë, Italinë, Mbretërinë e Bashkuar, Spanjën, Portugalinë, Francën (Luvrin), Belgjikën, Rumani, Bullgarinë, Maqedoninë e Veriut, Kroacinë, Slloveninë, Serbinë, Bosnjën dhe Hercegovinën, Kosovën, Shqipërinë, Brazilin, SHBA-në, Kuvajt, Sllovakinë, Poloninë, Omanin, Rusinë, Palestinën, Kanadanë, Algjerinë, Azerbajxhanin dhe Indinë.

Pjesëmarrja e tij e rregullt në simpoziume ndërkombëtare arti dëshmon rëndësinë që ai i jep shkëmbimit krijues ndërkulturor. Ku do të krijojë, ai frymëzon dhe ndan përvoja me artistë të tjerë në mbarë botën, duke forcuar rolin e tij si lidhës kulturor dhe një zë i rëndësishëm në dialogun global të artit bashkëkohor.

Lees meer >> | 65 keer bekeken